HIPOTEZY BADAWCZE
1. O ile artystyczna produkcja graficzna w Rzeczypospolitej rozwija się dopiero od XVII w., o tyle już od schyłku wieku XV można wyśledzić rozmaite przejawy zainteresowanie grafiką, nieograniczające się do wykorzystywania wzorów graficznych przez artystów pracujących w różnych materiałach i technikach. Są wśród nich zjawiska, które można uznać za zapowiedzi kształtowania się w Rzeczypospolitej nowożytnego znawstwa i kolekcjonerstwa, ale również przykłady instrumentalnego wykorzystywania rycin np. w sporach wyznaniowych lub działaniach dyplomatycznych.
2. Uwzględnienie czynników pozaartystycznych (np. religijnych lub politycznych) i analiza źródeł pisanych (głównie korespondencji, diariuszy podróży i inwentarzy, ale także kościelnych źródeł o charakterze normatywnym) pozwoli pokazać – w niektórych przypadkach wcale dokładnie – splot intencji zleceniodawców, artystów i odbiorców (pierwotnie zakładanych i wtórnych), dając wgląd w mechanizmy krążenia i recepcji dzieł graficznych i roli, jaką odgrywali w tym procesie Polacy, działający zarówno w Rzeczypospolitej, jak i w całej Europie.
3. Mimo że Rzeczpospolitą końca XV-początku XVII w. wypada uznać za środowisko nastawione głownie na przejmowanie wzorów graficznych z Niemiec, Italii czy Niderlandów, można też wskazać przypadki, w których polscy twórcy lub zleceniodawcy odegrali pewną rolę w wykształcaniu i rozpowszechnianiu formuł obrazowych następnie popularyzowanych przez grafików działających w znaczących ośrodkach wydawniczych poza granicami Rzeczypospolitej.